MEDITACIONI

KËTO LLOJ USHTRIMESH DHE MEDITACIONESH MUND TI GJENI MË POSHTË

-Çka është Meditacioni?

-Vetemm 48 minuta pa mendime

-Edhe kjo kalon

-Çka është meditacioni dhe si duhet vepruar gjat tij?

-Meditime të ndryshme e të lehta.

-Vallja si meditacion-Humb në valle

-Meditimi i rrotullimit

-Çdo send mund të jet meditacion

-Hecja, Vrapimi, dhe noti

-Ushtrime të ndryshme e të lehta

Në meditacion bëhuni si fëmija i pafajshëm, por,

i VETËDIJSHËM dhe VROJTUES-pa Gjykime.

-Ushtrim i Vizualitetit

-Zhvillimi i shqisave psiqike

-Ushtrim i kujtesës

-Ushtrimi i ftyrës tënde në pasqyrë

-Ushtrimi i dallimit të Vetëdijës së dyfisht

-Ushtrimi i energjisë diellore

-Eksperiment-Ushtrim në errësirë

-Shiqimi central në mesë të dy vetullave te syri i tretë

-Qartëndëgjimi-zhvillimi i veshëve eterik

-Ushtrim për Qartpamje-parapregaditje për qartpamësi

-Ushtrim shumë me rëndësi- Exteriosationi

-Energjija univerzale e Diellit

-Energjija e Hanës

-Gjendja negative-pasive

-Ushtrimi i Qartpamësisë(me pasqyr konkave-si një sfer e ulët)

-Zgjim i Kundalinit

-Ushtrim i Qartpamësisë

-Zhvillimi i aftësive intelektuale-spirituale


Meditacioni



Pozicioni i meditacionit nuk është me rëndësij, po qendrimi i trupit në mënyrë të këndshme dhe i lëshuar pa dhimtë, shqetsime dhe strese ku shpina apo kurrizi mundsisht të jet e drejt në mënyrë që energjija të qarkullon lirisht prej qakres së parë deri te e larta në maje të kokës. Mund të uluni edhe në karrige, mund të mbështeti edhe përskaj të ndonjë lisi, peme apo bime, mbi një shkëmb, ulur apo rat(rat duhet të kujdesuni që mos të ju zë gjumi). Meditacionin mund ta bëni edhe duke hecur, duke folur me dikend vetem e ndegjoni me vemendje dhe vetëdije pa u indentifukuar me personin që flet apo ngjarjen që e tregon. Meditacionin mund ta beni në vrapim apo not, apo duke pirë cigare apo qaj apo pije të ndryshme vetem bëni me Vetëdije. Pra me çdo send është e mundur Meditacioni . Mos u lidhni vetem me një teknikë të meditacionit. Nëse me një teknikë keni ndjenjë se nuk po shkon më, automatikisht ndrrone tekniken dhe merrne atë teknikë që ju flen ne ato momente në zemër.



VETEM 48 MINUTA PA MENDIME

Mistiket e lasht kan llogaritur, dhe une plotsisht me ta pajtohem(Osho), që njeriu ka me e arritur mirsinë, dhe me u bërë plotsisht i mir, nësu mundet me qendruar plotsisht i qetë (pa menduar) vetem 48 minuta. Si ta arrin ket më nuk ka kthim. Arrini jasht kohes dhe jasht tërhekjes së saj në kohë. Arrini deri te guri i përjetsisë(e njihni të vërtetën-shëndriti-e njihni zotin në ju).

EDHE KJO KALON



Një mbret i fuqishëm, sundues i shum vendeve, ka pasur fat që shum njerz të menqur kan qen të punsuar te ai. Ka than: „Nuk e dij për qka, por diqka po më shtyn që ta kërkoi një unazë E cili ka me ma mundsuar që ta stabilizoi vendin tim. Duhet pa tjetër të kam aso unaze. Ajo unazë duhet të më bëj të lumtur kur jam i pikllueshem, e kur ta shiqoi kur jam i lumtur, ajo duhet të më piklloi.“
Të menqurit jan hedhur në kontemplim të thellë dhe jan konsultuar në mesë veti. Më në fund jan ardhur te përfundimi se si duhet të jet ajo unazë i cili i përshtatet mbretit të tyre.
Unaza të cilin e kan paramenduar vet është ajo unazë në të cilën është shkruar thanja : „EDHE KJO KALON“.



Këtë tregim sufit e përdorin me shekuj. Ky tregim të shumtëve ju ka mundsuar në shëndritje – njohjen e të vërtetës. Ky tregin nuk është tregim i thjesht. Une e quaj (Osho) art objektiv. Ky tregim është mjet. Nuk është vetem për lexim dhe argëtim, por është diqka qka kishte me qen mënyr e jetës. Vetem atëherë keni me e kuptuar domethanjen e sakt.
Në shiqim të parë është e thjesht, ashtu që secili mundet me e kuptuar. Nuk ka nevoj që njeriu të jet shum intelegjent që ta kuptoi. Por nëse thell në te thellohi në mendime, gjithnjë shum e më shum shtresa zbulohen dhe bëhet armë në duert tuaja. Nëpërmes saj mundeni me e pre dhe hapur nyjen e mosdijës. Ajo është mjet i fuqishëm. Kur njëher e kuptoni, ajo bëhet qels universal me të cilin i hapni dyert më të thella të qenjës tuaj. Është shumë e fuqishme, e pasur me domethanje të thellë. Por njeriu duhet thell të mendohet dhe intenziv që të meditoi. Nëpërmjet vetëdijës duhet ta bëjm mundin e fundit që ta kuptojmë. Jo edhe kjo nuk është mjaft. Kjo ndihmon vetem në fillim, po nëse me të vërtetë dëshironi ta kuptoni tregimin duhet ta përjetoni. Duhet ta përjetoni sepse vetem atëherë keni me e kuptuar çka ajo don me thanë.

Osho flet për Meditimin



Osho në meditim





ÇKA ËSHTË MEDITIMI DHE SI DUHET VEPRUAR GJAT TIJ?



Njeriu është dritë në farë. Ju tash më jeni Buda. Nuk ka të bëj me ate se duhet të bëheni Buda, kjo nuk është pyetje mësimit, arritje, kjo është vetem pyetje e njohjes-kjo është pyetje hyrja në vete dhe shiqimin e asaj çka është atje. Kjo është vetëzbulimi.

Ego ekziston vetem nëpërmes provokimeve dëshiron të tregohet. Nuk është i interesuar për gjëra të thjeshta e të zakonshme, nuk është i interesuar për gjëra natyrore, është i interesuar për ate çka është asë natyrore, asë të thjesht asë të zakonshme. Ai deshiron jo të zakonshmet. Kurse e Vërteta është shumë e thjesht, ajo është më e thjesht dhe e lehtë.

E Vërteta nuk është atje po është këtu, jo atëherë por tash, jo prej jashtit por në shenjtërinë më të mbrendeshme të qenjes tënde. Duhet vetem ti mëshelish sytë dhe të shiqosh brenda.
N ë fillim është vështirë, sepse sytë dinë vetem si të shiqojnë kah ju. Jan bërë ashtu të mësuara që të shiqojnë jashtë saqë kur ti mëshelni ata, ata më tutje vazhdojn të shiqojn jasht jush-fillojn të ëndrrojnë, fillojn të fantazojn. Ato ëndrrinme nuk jan asgjë tjetër, por vetem ftyrë e së jashtmit. Ndërkaqë, kjo vetem duket se je me sy mbyllur, syt e tu jan ende të hapur për botën e jashtmit, ti nuk je mbrenda. Në të vërtetë, secili meditim takohet me fenomen të quditshem: sa her që i mbyllë sytë, mendja jote bëhet edhe ma i shqetsuar, mendja e jote bëhet edhe ma e qmendur. Fillon të llomotit në mënyrë të çmendur; mendimet e rëndësieshme apo të pa rëndësieshme e prej qenjen tande të ndrrohen. Kurr nuk është ashtu kur shiqon kah jashta. Dhe sigurisht, ti bëhesh i lodhur, sigurisht, mendon që është më mirë të jesish me diqka i argëtuar, me ndonji punë, se sa të ulesh në qetësij me sy mshel, sepse të duket se asgjë nuk po ndodhë përveqë procesit të mendimeve të gjata e më të gjata, dëshirave, përkujtimet e më parshme. Dhe ato gjithnjë vinë, pa fundë.

Por, kjo është vetem në fillim. Vetem pakë durim, vetem pakë pritje…Nëse fillon të shiqosh, me i vërejtur ata mendime në qetsi, pa gjykime, pa armiqësi, pa kurfarë dëshirash, dhe deri nëse i ndalish ato -sikur që ato aspak nuk po të mërzitin - pa u gajluar…Sikur kur dikush e vërenë qarkullimin në rrugë, apo i shiqon mjegullat në qiell, apo e shiqon lumin si po rrjedhë, thjesht veq vërei mendimet tua. Ti nuk je ato mendime, ti je vrojtues, gjithmonë përkujtoje: „Une jam vrojtues, e jo ajo që vërehet.“ Ti nuk mund të jeshë i vërejtur, nuk mund të jeshë objekt të subjektivitetit tan personal, ti je deshmitar, ti je vetdëdije. Mbaje mend këte…duhet pakë kohë, ngadal, ngadal, shprehit e vjetra vdesin. Vdesin me vështërsi, por vdesin gjithsesi. E atë ditë kurë qarkullimi ndalet, përnjëher ti je plotë dritë. Gjkithëmonë ke qenë plot dritë, vetem ato mendime nuk të kanë lejuar që ta shofish ate çka je.
Kur të gjitha objektet zhduken, dhe nuk ka asgjë tjetër që të shifet, ti e njef veten për të paren her. Ti e krijon veten për të paren her…

Kjo nuk është ekzistencë, kjo është zbulim i qenjës. Cipa e jashtme mendimeve të mendjës është hedhur, dhe ti e ke zbuluar lulen tënde, ti e ke zbuluar aromen tënde. Aroma e jote është lirija.
Simbas kësaj, mënyra e zbulimit të vetëvetes është shumë e thjesht: procesi i thjesht i vërejtjës të mendimeve tua.
Që ti ndihmohet këtij procesi, mund të fillosh gjithashtu të i vëreshë gjërat tjera, sepse procesi i vërejtjës është i njejt. Nuk është me rëndësij çka po vërenë. Vërejë çkado qoftë, dhe ti mësohesh që të jeshë i kujdesshëm. Ndëgjoi zogjët, kjo është e njejt. Një ditë ke me muajtur me i ndëgjuar mendimet e tua personale. Zogjët janë pak më larg, mendimet e tua jan pak më afër. Në vjeshtë shiqoji fletet e thata si po bin prej rremave të drujve. Çdo send çka ndihmon që të jesh i kujdesshëm ajo është në rregull. Duke hecur, vëreje të hecnin tënd.
Buda ju ka than nxënsave të vet: me kujdes bëne çdo hap. Ka folur: vëreje frymëmarrjen tënde, frymëmarrja është gjithëmonë këtu. Vazhdoni që të vëreni si po hyn fryma dhe si fryma po del jasht jush.
Jo që vërejtja e frymëmarrjes është kuptim, kuptim është me mësuar si të vërehet. Shko te lumi dhe vëreje lumin. Rri në treg dhe vërei se si njerzit po kalojnë. Vërej çkado çoftë, vetem mbaje mend se ti je vrojtues. Mos u bë kritik, mos u bë gjykatës. Kur ndonjiher fillon të gjykosh, harron që je vrojtues, bëhesh i kyqur, e merr një anë, zgjedh: „Une jam për këtë mendim, dhe kundra atyre mendimeve tjera.“ Njëher kur të fillon të zgjedh, bëhesh i indentifikuar. Të vërejturit i kujdesshëm është mënyra e shkatrrimit e të gjitha indentifikimeve.
Mos u indentifiko me asgjë, dal ngadal ke me mësuar artin më të lartë të vërejturit e kujdesshëm. Për këtë ka të bëhet në meditim. Nëpërmesë meditimit e zbulon driten e vetvetes. Këtë dritë mund ta quajsh shpirt tëndin, vetveten, zotin e vetës - çfar do fjale që ta zgjedhish - apo mundesh thjesht me heshtur, sepse kjo nuk ka emra. Ky është përjetim i pa emrueshëm, mirësi e jashtzakonshme, estatike, plotsisht e heshtur, por ta jep shijen e përjetshmërisë, pakohësisë, diçka e anës tjetër të vdekjës.
Mendimet nuk bën të ndalen, po të kuptohen.
Jan tri elemente të meditimit: 1. Relaksimi, 2. Të vërejturit dhe 3. Mosëgjykimi.
Sa her që vjen mendimi, fiksohu. Sa her që mendimi shkon-kontemplo-kthehu në form pa gjykim.
Kjo është metoda e dy fisht që të shpejtsohet shëndritje-Iluminimi-Njohja e vetvetes.
Dëshmim thjesht don me than vërejtje, pa pargjykime: kjo është tërsisht mësheftësija e meditimit.
Nuk ka nevoj asgjë të bëni; vetem bëhi dëshmitar, vrojtues, ai i cili e shiqon qarkullimin komunikativ të mendjës - mendimet që po kalojn; dëshirat, kujtimet, ëndrrat, imagjinatën. Thjesht qendroni anash, i qetë, vëreni pa gjykim, pa paragjykime duke mos folur asë: “Kjo është e mirë”, asë: “Kjo është e keqe”.
Thelbi i meditimit është në ate që mësohet se si të jesh dëshmitar.
Sorra bërtet…ti e ndëgjon. Këto janë dy gjëra-objekti dhe subjekti.
Po a nuk po e shef dëshmitarin që po i shiqon te dyjat? Sorra, ndëgjuesi, por prap këtu është edhe dikush i cili po i vëren te dyjat. Ky është fenomen aqë i thjesht.
Kualiti i të vërejturit, kualiteti i vetëdijës dhe zgjimit është ajo çka e e bën meditimin.
Mbane mend një gjë: Meditacija don me than vetëdijshmërij.
Ma se e rëndsishme është që të vëreni, që mos të harroni që po vëreni, të vëreni…vëreni…të vëreni. Dhe dal nga dal, sa ma shum që vrojzuesi bëhet i fortë, ma stabil, i pa luhatshëm, vjen shendrrimi, fillon transformimi. Gjërat të cilat i keni vërejtur ndrrohen. Për të parën her vrojtuesi bëhet i vërejtur. Keni arritur në shpi.
Në meditacion të vërtetë qetësija është aqë e thellë sa që në te nuk është askush, deri asë ti. Dhe kjo qetësi e bie të vërtetën, dhe dashurinë, dhe me mija kënaqësij e mirësina të tjera.
Meditimi e bën vetem një: ajo i shkatrron të gjitha barierat të cilat shoqrija i ka formuar e cila të ka ndalur që të bëhesh intelegjent.

Vetmija: qenja e jote thelbësore. Vetmija është lule, lotosi(Lukiani-lloj lule) e cili lulon në zemrën tënde. Vetmija është zbraztij, vetmija është shëndet. Ajo është gëzimi i ekzistimit të vetvetes. Ajo është gëzim i kënaqësisë në hapsiren tënde personale.
Meditim don me than: kënaqësij në vetmi. Njeriu me të vërtetë është i gjallë vetem atëherë kur bëhet i aftë për vetminë, kur të ekziston asnjë mvarshmërij prej asëkujtë, prej asnjë situate apo kushteve. Dhe për këtë kjo çka është vetem e jotja - vetmija, ajo mundet me qenë në mëngjes, në drekë, në mbramje, ditën, natën, edhe në rini edhe në pleqni, edhe kur je shnosh edhe kur je së**Censored ***. Ajo jetë ma tutje prej jetës dhe në vdekje, sepse vetmija nuk është ajo çka të ndodhë jasht. Ajo është diçka e cila prej teje rrjedh. Kjo është natyra e jote e vërtetë, natyre e qenjës tande qenjësore.
Rruga kah mbrendsija është rruga kah vetmija apsolute; në atë rrugë nuk mundesh askend me e marr me veti. Qendra e jote nuk mund të ndahet me askend, deri as me ate të cilin e don. Në momentin kur hyn në vete, të gjitha lidhjet me botën e jashtme ndërprehen, të gjitha urat shkatrrohen. Në të vërtet e tër bota zhduket.
Ky është shkaku që mistikët botror këtë botë e kan quajtur botë iluzore - të rrejshme-Maja. Nuk është ajo që bota nuk ekziston, por për ate që mediton, për ate që hyn në vete, gadi është ashtu. Qetësija është aqë e thellë; asnjë zë nuk depërton në te. Vetmija është aqë apsolute sa që njeriu për kët duhet edhe të ket trimri. Por prej kësaj vetmije eksplodon kënqësija - përjetimi i Zotit. Asnjë lloj rruge tjetër nuk ekziston, asë që ndonjëherë ka ekzistuar, asë që ndonjëherë që ka me ekzistuar.

Ego. Mos e harroni një - ego është gjithmonë i interesuar për gjëra të cilat jan të rënda, sepse nëse diçka është e rëndë, në këtë është provokimi. Në qoftë se mundesh me i sunduar vështërsitë, ego ka me qenë i mbushur - i kënaqur.
Mbane mend, ajo çka është tërheqse për egon, aspak nuk ndihmon në rritjen spirituale.

Lirim prej të këqijave. Idhnohi, pa qenë personi që të idhnohi në te. Qaj pa arsye. Qeshu, thjesht qeshi edhe pse nuk ke arsye pse të qeshësh. Në këtë mënyrë mundesh ti hedhish posht të gjitha çka tu kan akumuluar në ty. Thjesht, gjuj ato! Dhe një herë kur ta dish si mund t`i gjujsh ato të këqija, ti e ke zbrazur tër të kaluarën.
Për disa momente ti mundesh të lirohesh për tër jetën - deri edhe shumë jetra të më parshme. Nëse je i gatshëm që të hedhish të gjitha, nëse çmenduris tënde i lejon që të dal jasht, për disa sekunda ka me ndodhë pastrim i thellë. Tash je i pastruar, i kthjelltë, i pa fajshëm. Ti je përsëri fëmij. Tash, në pafajsinë tënde, mundesh të fillosh të meditosh në qendrim ulur - apo ratë, apo në karrige - sepse i çmenduri i cili e ka penguar meditimin nuk është më këtu.
E para gjë duhet të jetë pastrimi - katarza. Përndryshe - ushtrimet e frymëmarrjes, ulja, praktikimi i asanave - lloje të pozave të qendrimit, pozicione të jogës - me kët ti vetem diçka po ndrydhë. Për veqë kësaj, këtu ndodhë diçka plotsisht jo e zakonshme: kur ke lejuar që të jetë çdo send i hedhur jasht, ulja vjen prej vetvetes, edhe qendrimet gjithashtu. Çdo send ka me qenë spontan.

Tri elemente kryesore. Meditacioni i mban disa elemente kryesore - pa marr parasyshë se në çfarë metode. Ata jan të domosdoshme në meditacion. Së pari kjo është gjendja e relaksimit: kurfarë lufte me mendjen, kurfare kontrolle e mendjës, kurfarë koncentrimi. E dyta, pa marrë parasyshë se çka ndodhë vetem vërej me vetëdije të relaksuar, po kurfarë intervenimi - vetem vërei mendimet e tua, qetë, pa gjykim, pa vlerësim.
Këto janë tri elemente: relaksimi, të vërejturit, mungesë e gjykimit, dhe ngadal plotsisht ngadal ka me u lshuar një rahatij e rahati shum e madhe mbi ty.
Meditimi ju ndodhë vetëm atyre të cilët nuk anojnë për rezultate. Meditimi është gjendje e cila nuk është e orientuar kah qëllimi.
Në qoftë se të vjen pikllimi dhe gëzimi dhe ti me te dy gjendjet kënaqësh si kur je mir si kur je keq, atëher diçka prej transcendentales lajmrohet te ti. Në të vërtetë lajmrohet dëshmitari i vërtetë. Ti kënaqësh në fatë; çka ka të keqe në te? Kur fati kalon, ti bëhesh i piklluar; çka është e keqe në pikllim? Kënaqu më te! Njëherë kur bëhesh i aftë që të kënaqës në pikllim, atëher nuk je ma asë njëra asë tjetra.
Nëse ti kur të bje në gjumë të thellë, në qoftë se mund të jeshë i vetëdijshëm qysh prej fillimit se si mendja po fillon me i ndërruar valët e veta…Duhet të jeshë i vetëdijshëm, i qut, i kujdesshëm – çka në realitet po ndodhë? – dhe ke me e parë se si mendja jote pak nga pakë po bie në gjumë…ai i cili e shef mendjën se si po bie në gjum është qenja e jote, dhe kjo ëshë qëllimi i çdo meditimi autentik.
Pra, komplete kishte me qenë kur personi në qetsinë më të thellë të jetë i zgjut, zi fitil i vetëdijës i cili ma tutje bën dritë. Çdo send zhduket – për rreth mbizotron errësira,qetsija dhe paqa – për veqë një flakëze të vetëdijës e cila qendron pa u luhatur.
Pra nëse qendron zgjut edhe në gjumin më të thellë, dhe e shef që mungon vetem një hap deri te gjumi, atëherë e ke njohur mësheftësinë.
Kur vrojtuesi bëhet i vërejtur, dije se ke arritur në qëllim. Kur vrojtuesi bëhet i vrejtur, kur njohsi bëhet i njohur, kur shiquesi bëhet i shiquar, atëherë ke arritur në shpi.
Të vërejturit mund të mësohet, dëshmija vet ndodhë.
Shencarët vërejnë, mistikët dëshmojnë.
Shkathtësija është fenomeni më sekret e njohurisë njerzore.

Pengesat në meditacion. Dy pengesa: Në rrugen e meditimit ekzistojn vetem dy pengesa; e para është ego. Ju jeni pa ndërpre të shtyrë– prej shoqërisë, prej familjës, prej shkollës, prej kishës apo gjamisë, dhe prej çdo sendi rreth jush – që të jeni egoist. Deri edhe psikologjija moderne bazohet nëparasupozim të forcimit të egos.
Pengesa e dytë në rrugë të meditimit jan mendimet të cilat gjithnjë llomotitin. Nuk mundesh asnjë minut qet të qëndrosh dhe mendimet të mos llomotisin: relevante, irelevante, e kuptimt, e pa kuptimt, ato gjithnjë llomotitin. Te to mbisundon qarkullimi i pa ndërpre dhe kjo gjithmonë në kohen më të lart.
Meditimi don me than me jetuar pa fjalë.
Meditimi don me thanë jetë, jetë totale, dhe mund të jetosh total vetem nëse je i heshtur. Me fjalën i heshtur nuk don me thanë se je i pa vetëdijshëm. Ti mund të jeshë i heshtur dhe i pa i vetëdijshëm, por kjo nuk kishte me qenë qetësij e jetës – dhe ti prap kishe me huqur.
Pra, çka të bëhet? Pyetja është e arsyeshme. Vërej – mos tento asgjë të ndalish. Nuk ka kurfare nevoje që diçka të ndërmerret kundra mendjes. Në rend të parë, kush kishte me e bërë këtë? Këtë e kishte bërë vet mendja – kundra mendjës. Ti e kishe ndarë mendjën tënde në dy pjesë: në atë mendje e cila e kishte pasur fjalën kryesore, i cili ka kujdes për çdo gjë deri edhe në pjesën e dytë të vet, e cila po tenton që ta shkatrroi – e cila është apsurde, çmenduri, e cila mundet me të qu deri te çmendurija. Mos tento që ta ndalish mendjen tande apo mendimet – vetem i lsho ato dhe vërej. Jepjau lirin e plotë. Lëshoi që të vrapojnë si të dojnë, sa ma shpejt që të munden. Mos tento në asnjë mënyrë që ti kontrollon. Bëhu vetem dëshmitar. Kjo është e mrekullueshme.
Me e vërejtur të kuptuarit don me than me shiquar me dashurij të thellë, me respekt të madh dhe nderim – kjo është dhurat Hyjnor për ty. Në të kuptuarit prej vetvetes nuk ka asgjë të gabueshme dhe asë në mendime nuk është e gabueshme. Ky është proces i mrekullueshëm, çka jan edhe të gjitha proceset tjera. Është e mrekullueshme kur mjegullat lundrojn nëpër qiell – dhe për çka nuk kishte me qenë e mrekullueshme kur mendimet londrojnë nëpër mbrendësisë së mjegullës? Kur sythat e pemve lulzojnë janë të mrekullueshme – për çka mos të jenë të mrekullueshme dhe mendimet të cilat lulzojnë në ty? Lumi i cili rrjedh kah oqeani është i mrekullueshme – pse edhe mendimet që rrjedhin dikah në të pa njohshmen, a nuk janë të mrekullueshme?
Shiqoi me nderim të thellë. Mos u bër luftetarë, bëhu dashnor. Vërej nuansën subtile të mendimeve, këcimet dhe rrotullimet fantastike, lojën që po e luajn ato, ëndrrat që ato po i thurin – fantazinë, përkujtimet…njëmij projekcione të cilat ato po i bëjnë. Vërej! Me ate që ti po qendron vrojtues, me një largësij të caktuar, duke mosë marrur pjesë, dal nga dalö ke me fillu me ndij.
Sa ma thellë që të vërejturit tan po depërton më thellë, me te kan me ardh rastsisht në intervalet, distacat, zbrazdësitë. Një mendim ka shkuar, dhe tjetra ende nuk ka ardhur; ndërmjet është zbrazdësija, untervali. Një mjegull ka lundruar dhe tjetri ende nuk ka ardhur; ndërmjet është zbraztija.
Në ato zbraztij për të parën herë ke me muajtur shkurt, fluturimthi që të shofish jo-kuptimin. Ke me e shijuar. Quaje këtë shije e Zenit, shije e Tao-s, shije e Jogës. Në ato intervale të shkurta qielli befas është i kthjellt dhe dielli nxenë. Befas bota është plot misterije, sepse bariera ka ra.
Kur mendimi kalon, ti e vëren; kur intervali kalon ti njejt e vërenë. Format janë të mrekullueshme, njaqshtu edhe kthjelltsija e qiellit është e njejt. Tash nuk je ai i cili zgjedh. Tash nuk ke mendim të fiksuar: nuk thua “une kisha dasht vetem interval”. Kjo kishte me qenë budallaki. Sepse si të caktohesh që të zgjedhish vetem interval, prap ke vendos që të jesh kundra mendimeve. Dhe atëherë intervalet kan me u zhdukur. Ato vin vetem kur je i distancuar. Ato ndodhin, ato nuk mund të prodhohen. Ato nuk mundesh ti detyrosh që të vinë te ti. Ato ndodhin spontanisht.
Vazhdo që të vëreshë. Lëshoi mendimet që të vin dhe të shkojnë – ku të dojn vet – asgjë nuk është e shtrembët. Mos tento që të manipulosh, mos tento që të komandosh, lshoi që mendimet të lëvizin në lirij të plotë dhe atëherë ka me ardh interval edhe më i madh. Ke me qenë i bekuar me satore të vogla, mini satore. Ndonjiher kan me shkuar disa minuta pa asnjë mendim, pa kurfarë “komunikacioni” – ka me mbisunduar një qetësi apsolute dhe e pa pengueshme.
Kur të vjen më zbraztija, interval më i madh, ti jo që nuk ke me qen i aftë që qart ta shiqon botën – me intervale më të mëdha ka me u ngritur prej teje kjartsija e rej dhe ke me qenë i aftë që të shiqosh dhe botën e mbrendshme. Te intervalet e para ke me e parë botën: druri ka me qenë më i gjelbërt se sa që ka qenë deri më tash. Në të gjitha anët ka me depërtua në ty një muzikë e pa fundme – muzika e sferave. Befas ke me e ndij pjesmarrjen e Zotit – ke me endij ate që nuk mund të flitet, të prekur në mënyrë misterioze, dhe prap e pa kuptueshme; në kapje, dhe prap jasht tij. Te intervalet më të mëdha ka me ndodhur e njejta ajo vetem në botën e mbrendshme. Zoti nuk ka me qenë vetem jasht. Plotsisht i befasuar ke me konstatuar: Zoti gjithashtu është edhe mbrenda! Ai nuk është vetem në ate çka po shifet, por edhe në shiquesin – jasht dhe mbrenda. Por asë në këtë mos u ndal.
Ndalja në një vend është ushqim i përgjithshëm për mendjen, të cilit i mundsohet që ti vazhdon aktivitetet e veta. Deshmimi objektiv është mënyra se si ta ndalish aktivitetib pa mund. Dhe kur një her këtë e shijon këtë kënaqësij, ke me u bër i aftë që ta vazhdosh dhe për kohë më të gjatë.
Më në fund, ke me u bërë mjeshtër – zot në shtëpinë tënde. Kur të don mundesh me menduar, nëse mendimet janë të nevojshme ke me i përdorur, nëse nuk janë, ke me i lan që ato të pushojnë. Jo që mendja që nuk është më këtu – mendja është këtu, por ti mund ta përdorish apo mos ta përdorish atë. Ti vendosë. Mu sikur me këmbët tua: nëse don me hecur ti ato i përdorë, nëse jo, ti pushon – këmbet jan gjithmonë këtu. Gjithashtu edhe mendja është gjithmonë këtu.
Jo mendja (No – Mind) nuk është kundra mendjes; jo mendja është jasht, mbi, në anën tjetër të mendjës, e tejkalon, e transcendenton. Jo – Mendja nuk zhduket me vrasje, me zhdukjen e mendjës; jo – mendja zhduket kur atëherë ke muajtur me kuptuar që të menduarit totalisht nuk jan më të nevojshme. Të menduarit tënd e ka zavendsuar.

Meditimi nuk është koncentrim.

Meditacioni mundet të bëhet gabim. Për shembull, secili meditacion i cili të idhëheqë thell në koncentracion është i gabueshëm. Ju keni me u bërë gjithnjë të mbyllur në vend që të hapeni. Kur ta fiksoni vetëdijën e juaj me një pikë, kur të koncentrohi në diçka dhe e çkyçni tërsinë e ekzistencës bëhi të fokusiruar në diçka, këso gjendje gjithnjë shumë e më shumë ka me formuar tension. Perej kësajë rrjedhë fjala “pritje e tensionuar”, çka don me thanë me qenë në pritje i koncentrum në ndonjë ndodhij të mundëshme. Vetëm fjala koncentrim nxit në ne ndjenjë të tensionuar.
Valët Alfa nuk tregojnë shumë, sepse ato edhe më tutje e tregojnë mbretrinë e mendjës. Ndërkaqë, meditimi nuk i takonë kësaj lamije, por diçkafit çka transcendenton.
E para: meditimi nuk është koncentrim, por lshuarje – relaksim në vetë veten. Sa ma shumë që lshohesh aqë me te je më shumë i qelur, më shumë i pranueshem, dhe i lëndueshëm, dhe me ate më pak i vrazhtë. Bëhesh elastik dhe përnjiher ekzistimi fillon me depërtuar në ty. Më nuk je si shkëmb graniti, por tash më je jo shkatrrues, zemërbutë.
Lëshuarje, don me thanë që je lëshuar që të bjen në një gjendje në të cilën asgjë nuk bën; sepse sikur të kishe bër diçka, tensioni edhe më tutje të kishte mbajtur. Meditimi është gjendje e jo punës. Thjesht lëshohesh dhe kënaqësh në ndjenjën e të lëshuarit të trupit. Lëshohu në vete, vetem mbylli sytë dhe ndëgjo rreth teje. Mos ndiej asgjë si pengesë. Në atë moment kur diçka ndien si pengesë – ti e mohon Zotin.

Tash në këtë moment, Zoti ka ardh te tij si shpezë - mos e moho, Ai ka trokitur në dyert e tua si shpezë. Në momentin tjetër Ai ka ardhur si qen i cili po leh, apo si fëmij i cili po bërtet, apo budall si po qeshë. Mos e moho mos e lergo – pranoje, sepse nëse e mohon ke me u bër i tensionuar. Të gjitha mohimet të qojnë në tensionim – pranoi ato. Nëse don që të lëshohesh, e vetmja mënyrë është që ta pranosh. Pranoi të gjitha, pa marr parasysh se çka po ndodh rreth teje. Lejoje që të bëhet një tërsi organike. Në të vërtet tërsisht është ashtu-tërsij organike - e din ti apo jo; çdo send është tërsisht e lidhur. Ato shpezë, ato drunjë, ato mjegulla, ai diell, ajo tokë, ju, une, tërsisht është e lidhur në mesë veti. Kjo është bashkësij organike.
Pra, mos moho asgjë, sepse nese mohon ti mohon diçka në vete. Nësi i mohon këto shpezë që po këndojnë, ti po mohon diçka në ty.

Mos harro: thjesht vërej.


Mos u çmend pas ngjarjeve! Të gjitha ngjarjet janë vetem trik të mendjes, të gjitha ngjarjet jan vetem ikje. Meditimi nuk është ngjarje, ajo është njohja. Meditimi nuk është ndonjë ngjarje, në të vërtetë ajo është ndërprerja e të gjitha ngjarjeve.
Përjetimi është diçka e jashtme, e ai i cili e përjeton, është qenja e jote. Ky është dallimi në mesë të spiritualitetit të vërtetë dhe të rrejshëm; nëse vazhdon që ti zbulosh ngjarjet atëherë është spiritualitet i rrejshëm; nëse vazhdon të i zbulosh atë i cili po përjeton, atëherë ajo është e vërtetë.

Mendja mund të kthehet! Në meditim, herë pasë here e ndinë një lloj zbrazdësije, e cila nuk është e vërtetë. Dhe për këtë po tham “një lloj zbraztije”. Gjat kohës së meditimit ke me e pasur në momente të caktuara një ndjenjë sikur se rryma e mendimeve është ndalur që të rrjedhë. Në fillim ka me pasur këso zbraztsishë. Por vet ndjenja që rryma e mendimeve është ndalur, është një proces mendor, një rrjedhje shumë subtile e mendimeve. Sepse, çka ti në të vërtet po bënë? Ti në vete po thua: “Rryma e mendive është ndalur!” E çka është kjo? Kjo është një rrjedhje sekundare e mendimeve e cila në të vërtet tash ka filluar. Dhe ti po thua: “ Kjo është zbraztsij!” Ti thua: “Tash menjiher diçka ka me ndodhur!” Çka është kjo? Prap ka filluar një rrjedhje e mendimeve.
Sa herë që ndodhë, mos bier në kurthë. Kur ta ndinë që je një siguri subtile, mos fillo me e verbalizuar, sepse me te nuk ke me shkatrruar. Prit – jo në diçka, thjesht prit. Mos bën asgjë! Mos thuaj: “Kjo është zbraztsij”. Në momentin kur ti këtë e ke thanë, e ke shkatruar. Thjesht vëreje, hyn thell në te, takoje – por prit, mos e verbalizo. Nuk ka kurfarë nxitimi. Nëpërmesë verbalizimit të kuptuarit e ka gjetur mënyrën që të kthehet dhe ti je i mashtruar. Ruaju këtij triki. Kjo në fillim është e detyrueshme. Gjithmonë kur kjo të ndodhë – thjesht prit. Mos bier në kurthë. Mos thuaj asgjë, rri i qetë. Prap ke me hy në zbraztij. Por tash nuk ka me qenë zbraztijë. Por kur njëher e ke njohur zbraztsirën e vërtetë, nuk mundesh me e humbur. E vërteta nuk lejon që të humbet. Kjo është vetija e sajë.

Vetem dëshmitari mundet me të vërtetë me vallzuar. Mendja e juaj frigohet shumë që ju të bëhi dëshmitar. Sepse të bëhesh dëshmitar don me thanë vdekje e mendjës.
Që të jeshë dëshmitar mundesh në të gjitha lamit e jetës.
Gjithmonë bënu i vetëdijshëm si p.sh.: kur shkon nëpër rrugë përkujtoje se ti je vetëdije. Të jeshë në tregtij dhe mos lejo që ajo të hyn në qenjën tënde, të jetosh në botë, dhe prap të mos jesh prej asaj bote. Kjo është ajo që kupton për vetëdijen e cila është dëshmitarë. Kjo është ajo çka po mendoi kur ju flasë: bëhi të zgjut – zgjohuni! Une nuk jamë kundra aktiviteteve, por aktiviteti i juaj duhet të i përkushtohet vetëdijës. Bota e aktivitetve është rasti më i mirë që jesh i vetëdijshëm.

Numri i momenteve të vetëdijës. Meditimi gjat ndonji pune, paraqet një trening fantastik dhe diciplinë dhe njeriu pra duhet të filloj të punoi në meditim me gjërat më të thjeshta, për shembull: meditim gjat hecjës. Mundesh me hecur dhe gjat kësaj të jesish i vetëdijshëm se si po hecë – çdo hap mundesh të jesh i vetëdijshëm. Apo me ushqim…mu sikur zen budistat në manastire kur pin qai, këta këtë e quajn “ceromonija e qajit”, sepse gjat kohës së pirjes së qait njeriu duhet të jetë i vetëdijshëm.
Këto janë punë të thjeshta, por për fillim shumë të mira. Nuk duhet të niset me pikturim, apo me vallzim, sepse këto janë fenomene të thella dhe komplekse. Fillo me punë të vogla në rutinë të përditshme.
Dhe kur gjithnjë e më shumë je mësuar të jeshë i vetëdijshëm dhe kët plotsisht të është e kuptueshme sikur që është frymëmarrja – nuk duhet më të investosh mund sepse kjo më është bërë spontane – atëherë mundësh të jeshë i vetëdijshëm në çdo veprimtarij.
Por mos e harro kushtin: duhet të jetë pa mund. Duhet të jetë spontan. Atëherë mund të jesh i vetëdijshëm edhe te pikturimi dhe te komponimi i muzikës dhe te vallzimi.
Ti mund të hecish dhe gjat kërsaj të mendosh. Mund të hash ushqim dhe gjat kësaj të mendosh. Zavendsoje të menduarit me vetëdije.
Vetëdija duhet të vie spontanisht, nuk duhet ta thirrish, që ta detyrosh. Kur bëhesh i vetëdijshëm që nuk ke qen i vetëdijshëm gëzohu që në këtë moment e ke vërejtur. Termini, ta ndish vetin fajtor nuk bën aspak të ekziston gjat meditimit. Ndjenja e fajsisë është një nga plagët kanceroze të shpirtit. Kurse, të gjitha religjionet e kan përdorë ndjenjën e vetëfajsisë që tua thejn krenarin tuaj, dinjititetin tuaj dhe të ju bëj skllavër. Nuk ka nevojë për ndjenjë të vetëfajsisë; kjo është plotsisht natyrore. Vetëdija është aqë gjë e madhe, saqë edhe nëse mundesh të jeshë i vetëdijshëm vetem disa momente të shkurtra, gëzohu shum për këtë. Gëzohu që vetëdija tu ka kthyrë, bile edhe pas disa orëve. E ke një ndjenjë se në vehte sikur ke dështuar. Kur njëher rritet ndjenja e denimit të vetvehtes, vetëdija edhe më vshtirë ka me u lajmruar te ju. Sa ma shum që të jeshë i vetëdijshëm aqë me rrallë paraqitet harresa. Ruaju që mos të mbisundon ndjenja e vetëfajsisë.
Sa ma shum që e ndien veten fajtor aqë më je religjioz(këtu mendohet religjion jo të drejt). Njerzit vet i nënshtrohen mundimeve si shenjë të denimit dhe pendimit si: njerzit ninojn, ju bin trupit të vet deri sa të ju del gjaku etj.. për mua këta njerz jan psikopat.
Mos harroni, njeriu është i brisht, dhe i dobët, kurse me gabuar është njerzore. Dhe njerzit të cilët e kan shpikur fjalën e urtë “Me gabuar është njerzore“, e kan shpikur edhe thanjën „me falur është hyjnore“. Me pjese e dytë nuk pajtohem. Une tham: „Me gabuar është njerzore, me falur është gjithashtu njerzore”. Kurse me ja falur vetvetes, është një nga vyrtytet më të mëdha, sepse nëse nuk mundesh me ja falur vetes, nuk mundesh me ja falur askujt tjetër në botë – kjo është e pa mundur.
Dua tërsisht që ta ndrroni shiqimin e të te parit. Në vend se të numrosh shpesh sa her që nuk ke qen i vetëdijshëm, më mirë numroi ato momente të rralla e të bukra kur ke qenë qart në mënyrë kristale i vetëdijshëm. Ato raste të rralla jan mjaft për pshtimin tënd, për përmirsimin tand, për sherimin tënd. Në çoftë se në to ke kujdes ato kan me filluar gjithnjë me u rritur dhe zgjëruar në tër vetëdijen tënde. Ngadal por i sigurtë ka me u zhdukur errësira e pavetëdijës.
Në fillim ke me gjetur shumë situata në të cilat ndoshta nuk është e mundur që të punosh dhe të jesh i vetëdijshëm. Por une po të them, jo vetëm që është e mundur por është shumë leht e mundshme. Ti duhet vetem të ja fillosh drejt, mos fillo prej X,Y,ZH, fillo prej A,B,C-së.

* * *

Poeti më i madh sufist Omar Hajam, ka shkruar në Rubijet e veta, në kolekcionin e poezive të cilat jan të njohura në tërë botën: “Un dua të pij venë, me vallzuar dhe puthur. Une kam me i bërë të gjitha mëkatet e mundshme, sepse une kam besim në Zotin, që ai është mëshirues – ai ka me mi falur ato. Mëkatet e mija janë shumë të vogla kurse falja e tij është e pa matshme”.
Kur hogjollart kan marr vesh për këtë libër…Sepse atëherë librat jan shkruar me dorë, ende nuk ka pasur shtypshkronja…Hogjollart e kan zbuluar se po shkruan gjëra të shëmtuara(për ta), ku dhe ai po thot: “Mos u brengos, bëni gjithmonë çka të doni, sepse Zoti nuk është asgjë tjetër por veq mëshirë e pastër dhe dashurij. Sa mëkate mund ti bëni në shtatdhjet vjetet tuaja? Në krahasim me faljen e tina kjo është asgjë”.
Omar Hajami ka qen matematicient shum i madh dhe i njohur në tër vendin. Hogjollarët ju kan afruar dhe i kan thanë: “Çfar gjërash ti po shkruan? Kështu ke me i shkatrruar njerzit religjioz! Krijo frigë në popull, thuaj që Zoti është i drejt – nëse bën mëkat ke me qen i denuar. Nuk ka mëshirim”. Libra e Omar Hajamit është kallur qysh në kohen e tij. Sa her që është gjetur ndonjë kopje, hogjollarët e kan kallur, sepse ky njeri ka përhapur ide të rrezikshme(kuptohet për hogjollar).
Në qoftë se ky libër ishte përhapur ndërmjet njerzve, nëse secili kishte me ju gëzuar jetës dhe me jetë, çka kishte me e i ndodhur hogjollarve? Çka kishte me i gjetur të shejtit(kuptohet të rrejshmit)? Çka kishte me ndodhur me mitet e tyre për parajsen dhe ferrin dhe për Zotin? E tëra kishte me u avulluar në hiq.
Bile te une Omar Hajami hyn në mistikët sufist të shëndritur-iluminuar, e ajo çka ai po thot e bart në vete të vërtetën e pa matshme. Me ate ai nuk tenton të thot me vrull që të bëhen sa ma shum mëkate. Ate ai çka don me than është që ti mos ta ndish veten fajtor. Pa marr parasysh çka ti ke bërë – nëse nuk është e mirë ate mos e përsërit më. Nëse e ke ndjenjën se dikujna po i bën dëm, mos e përsërit më atë gabim. Por, nuk është e nevojshme që ta ndiesh veten fajtor, që të pendohesh, nuk ka nevoj për pendim dhe mundim të vetvetes.
* * *
Në fillim të meditimeve duhet të fillohet me të vërejturin e hecjes tënde, kur je ulur, kur ushqehesh me ushqim, kur bjen. Duhet të fillohet me gjëra konkrete, sepse kjo është e thjesht. E pas kësaj mund të kaloni në përjetimet subtile. Fillohet me vërejtjen e mendimeve, dhe kur njeriu bëhet ”specialist” për të vërejtjen e mendimeve, kalon në vërejtjen e ndjenjave. Dhe kur e mbisundon mjeshtrin e të vërejturit të ndjenjave, kalo në të vërejturit e disponimeve tua, të cilat janë edhe më subtile dhe të pa caktuara prej ndjenjave.
Çudija te ky vrojtim është në ate, që te të vërejturit e trupit, vrojtuesi bëhet më i fortë, kur ti vëreni mendimet, ai është edhe më i fortë, kur ti vëreni ndjenjat, ajo prap përforcohet, e kur ti vëreni disponimet ajo është aqë e fortë, ajo mund të jet ajo çka është edhe kur veten e vërenë. Mu sikur një qiri në terrin e natës që nuk e ndriqon vetem rrethinen por e ndriqon edhe vetveten.
Me gjetjen vrojtuesit në pastërtin e saj të plotë është e arritmja më e madhe e spiritualitetit, sepse vrojtuesi në ju nuk është aspak më i vogël se sa Shpirti i juaj i Vërtet, vrojtuesi në ju është pavdekshmërija e juaj.
Nuk guxon që të lejosh asnjë moment që të kalon pavetëdije. Të vërejturit ka me e mprehur vetëdijën tënde. Kjo është religjioni thelbësorë – çdo send tjetër është vetem llomotitje. Nëse pyet se a ka edhe diçka tjetër? Jo, nuk ka asgjë tjetër, nëse e mban vëmendjen, asgjë tjetër nuk është e nevojshme.



MEDITIME TË NDRYSHME TË LEHTA


VALLJA SI MEDITACION


Humb në valle


Harroje valltarin, qendrën e ego-s. Bëhu valle. Ky është meditimi. Vallzo ashtu dukshëm ashtu që plotsisht po harron që „ti“ po vallzon dhe po e ndinë që ti je valle. Ndashmërija duhet të zhdukët, sepse vetëm kështu lind menditimi. Nëse ndarja jet, atëherë kjo është vetem ushtrim: i mirë, i shëndoshë, por nuk mund të thuhet se është spiritual. Atëherë kjo është vetem valle. Vallja si e tillë është një gjë e bukur. Pas tij je i kthjelltë, më i ri. Por kjo ende nuk është meditim. Vallëtari duhet të shkoj ashtu që të mbetet vetem vallja. Pra çka të bëhet? Çendro total në valle, sepse ndasija mund të ekziston vetem atëherë kur nuk je total në te. Nëse qendron anash dhe e shiqon vallen tënde personale, ndasija ka me mbetur: ti je valltari dhe ti po vallzon. Atëherë vallja është vetem si një akt, diçka çka ti po bënë. Ajo nuk është qenja jote. Futu total në te, humbu në te. Mos e shiqo prej anash. Mos bje gjykime për te.

MEDITIMI I RROTULLIMIT


Rrotullimi te sufëve është një nga teknikat më të vjetra dhe njëra ndër më të fortat. Ajo është aqë e fortë saqë një i vetmi përjetim me te mundet plotsisht me të ndryshuar. Sillu me sy të hapur mu sikur fëmija rrotullohen, sikur se qenja e jote e mbrendshme tu është bërë qendër dhe trupi është bërë valle e cila po sillet si rrotur ku ndërtohen gërqekt e ujit. Ti je në qendër, por tër trupi sillet.
Rekomandohet që mos të merret kufarë ushqimi asë pije tri orë para rrotullimit. Më së mirti është jesh zbathur dhe të veshish tesha të lehta. Meditimi është i ndarë në dy faza: rrotullimi dhe pushimi. Koha e rrotullimit nuk është e fiksuar – ajo mundet me zgjatur me orë – por këshillohet që të ushtrohet një orë të plotë ashtu që plotsisht ta përjetoni dredhen energjetike.
Rrotullohuni në drejtim të kundërt të hakrepave të orës me ngritjen e dorës së djatht dhe shuplakës të kthyrë lart dhe me dorë të majt dhe shuplakë të lëshuar kah posht. Ata të cilët e ndien veten jo mirë në rrotullimtë drejtimit të kundërt të hakrepave të orës, le të rrotullohen në drejtim të hakrepave të orës, le të rrotullohen në drejtim të kundërt. Trupi le të jetë i lëshuar, syt e hapur por jo të fokusuara, njashtu rrethina rreth teje shpejt lëvizë dhe shtrihet. Bëhu i qetë në vete.
Pesmbdhjet minutat e parë rrotullohesh ngadal. Njashtu shkkallë shkkalë gjat tridhjet minutave rrite shpejtësinë e rrotullimit deri sa rrotullimi të mos mbizotrohet dhe të bëhesh një dredhë e energjisë: në periferi stuhija e rrotullimit dhe në qendër i heshtur dhe dëshmitar i qetë. Kur atëherë shpejt rrotullohesh që më nuk mund të qendrosh i fjetur, trupi ka me të ra në dysheme prej vetvetes. Mos bjer vendim ku don të bjen, asë që para kohe mos u pregadit kur don me ra. Nëse trupi të është i lëshuar ti ke me ra butas dhe toka ka me apsorbuar energjinë tënde.
Kur të kesh ra, fillon faza e dytë e meditimit. Kthehu në bark ashtu që kthiza të jet në kontakt me tokën. Nëse dikush në atë pozitër e ndinë veten jo mirë le të kthehet në shpinë.
Ndije se si trupi po të bashkohet me tokën sikur se fëmija në gji të nënes së vetë. Syt mbaj të mbyllur dhe qendro pasiv dhe i qetë së pakti 15 minuta. Pas meditimit qendro sa është e mundur i qetë dhe jo aktiv.
Gjat kohës së meditimit, rrotullimi për dikend mundet me qenë mundim, por atë ndjenjë ka me kaluar për dy ose tri ditë. Ndërpreje meditimin nëse mundimi përsëritet.


ÇDO SEND MUND TË JETË MEDITIM



Kjo është msheftësij: de – automatizimi! Nëse ja arrijmë që të de – deautomatizojmë aktivitetet tona, e tër jeta bëhet meditacion. Njashtu secila gjë e vogël – një larje me tush, një ngranje e drekës, një bisedë me mikun – bëhet meditim. Meditimi është një kualitet, ajo lejon të bartësh në çdo send. Ajo nuk është ndonjë aktivitet special. Njerzit mendojnë se meditimi është akt special: kur të uleni të ktheheni kah veriu, përseritne ndonjë mantër apom dhikër, të dhezni ndonjë tamjan apo qiri, ta bëni ate apo këte në kohë të veqant dhe në mënyrë të veqant me gjeste të veqanta. Meditacioni nuk ka asëgjë të përbashkët me ato gjëra. Këto janë të gjitha mënyrat që ajo të automatizohet, kurse medititimi është kundra automatizimit.
Nës ti mundesh të jeshë zgjutë dhe i vetëdijshëm, secili aktivitet atëherë është meditim; atë herë secila formë e lëvizjësh ka me të ndihmuar.

Hecja, Vrapimi, dhe noti



Shum leht dhe natyrore është që të qendroni të zgjut deri sa jeni në lëvizje. Kur të qendroni të qetë është e natyrshme se ju keni me fjetur. Shumë është vështir kur qëndroni ratë në kravatin tuaj, sepse e tër situata ju ndihmon që të fleni. Por kur jeni në lëvizje nuk mund të flini; ju fungciononi duke e pasur vëmendjen në vete. I vetmi problem është çka lëvizja mundet të jetë mekanike.
Mësohuni që ta bashkoni, Shpirtin kryesor, trupin dhe mendjen. Gjene mënyrën se kur dhe ku mundeni të fungciononi si njësij. Në të vërtet shpesh e përjetojnë atë, ata të cilët vrapojnë. Ju mund të mendoni se vrapimi nuk mund të jetë meditim, por ata që vrapojnë shkurt i kan disa përjetime të forta të meditimit. Ata jan të befasuar se nuk kan tentuar që këtë ta përjetojnë – kush mendon që me anë të vrapimit mund të përjetohet Zoti? Por kjo ndodhë. Dhe sot vrapimi gjithnjë e më shumë po bëhet një lloj meditimi.
Nëse ndonjiher keni vrapuar nëse jeni kënaqur në vrapim gjat mëngjesit të hershëm kur ajri ka qen i pastër dhe i freskët dhe kur tër bota po zgjohet prej gjumit, kur tërë bota po zgjohet ju keni vrapuar dhe trupi i juaj ka fungcionuar pa luhatshëm, ajri i pastër dhe bota e re përsëri e lindur prej errësirës dhe natës, e tëra reth tij bëhet këngë, ju e keni veten ashtu të pastër…dhe pa pritur vjen momenti kur vrapusi zhduket dhe ekziston vetem vrapimi. Shpirti kryesor, trupi dhe mendja fillojn të fungcionojn së bashku: përnjëherë lirohet një orgazëm e mbrendshme.
Vrapuesit ndonjëherë rastëshisht e përjetojnë turyen e „katërt“ - edhe pse këta nuk e din se për kend bëhet fjala – ata mendojn se jan kënaqur në ato momente për shkak të vrapimit: dhe thojn se ka qen dita e mirë, rrethi ka qen i mrekullueshëm, trupi ka qenë i shëndoshë dhe që kanë qenë në ndonjë disponim special. Ata këte nuk e dallojnë – por nës dikush këte e vërenë, atëherë ai, simbas përvojës time, ai shumë leht vjen te meditimi se kushdo tjetër. Vrapimi mundet me qenë në ndihmë të pa llogaritshme, njashtu edhe noti. Të gjitha ato aktivitete mundeni me i shëndrruar në meditim.
Qitni posht mendimet e vjetra për meditimin- se vetem një ulje e zakonshme nën një lis në një pozicion të jogës don me than meditim. Kjo është vetem një metodë që mund të jetë e përshtatshme për disa njerz, por nuk është e përshtatshme për të gjith. Për fëmij ky nuk është meditim por është torturë. Për njeriun e ri i cili është plot jetë dhe forcë kjo është shtypje e jo meditim. Fillo në mëngjes të vrapon npër rrugë, fillo me një kilometër, pastai dy dhe në fund tri kilometra.Vrapo me tër trupin. Mos vrapo sikur të jesh i veshur me këmishë të të qmendurve. Vrapo si fëmij me tërë trupin – vrapo me duer dhe me kamë. Merrë frymë thellë prej barkut. Pas kësaj ulu nën një dru (po ku të qëllon) dhe pusho, lej ndjersët të rrjedhin dhe lshoju atij flladi të lehtë. Ndije veten të qetë. Kjo ka me të ndihmuar shumë. Ndonjëher vetem qendro zbathur mbi tokë dhe ndije freskijën e saj, butsinë, ngrohtësinë dhe lëshoi që të rrymon rreth teje. Bëhu i lidhur me tokën. Nëse je i lidhur me tokën atëher je i lidhur me jetën. Nëse je i lidhur me tokën ti je i lidhur ke trupin tand. Nëse je i lidhur me tokën ti ke me u bërë shumë sensibil dhe i centruar, kurse kjo është ajo çka është e nevojshme. Kurr mos u bër specialist në vrapim. Qendro amater ashtu që ta mban zgjimin, vetëdijën. Nëse ndonjëherë e shef që vrapimi është bërë automat, fillo dhe provoje me vallëzim. Gjëja që nuk guxon të harrohet është që lëvizja është vetëm situatë e cila e krijon vetëdijshmërinë. Dhe deri e krijon vetëdijshmërinë ajo është e mirë. Kur ndonjë her më nuk e krijon vetëdijshmërinë, atëherë ajo nuk ka kurfar qëllimi. Fiilo në ndonji lloj tjetër të lëvizjës, ku prap dot mund të bëhesh i vetëdijshëm. Mos lejo kurrë që asnjë aktivitet të bëhet automatike.


USHTRIME TË NDRYSHME TË LEHTA



Ushtrim i Vizualitetit


Duhet me e shkruar një fjali në një leter ose karton me germa të qarta si p.sh. : „UNE PO BIJ NË AUTOTRANS HIPNOTIK“. Këtë fjali duhet qart dhe me koncentrim me e shiquar ku e kemi shkruar në leter dhe kete 30-60 sekunda gjatë shiqoni në mënyrë pasive pa menduar asgjë. Pas këtij shiqimi duhet me shiquar në muer të bardh dhe të zbrazët. Ushtrimi ushtrohet aqë gjatë deri sa ti direkt me sy hapur dhe kjartë e shiqon këtë fjali në mur. Ky ushtrim është shumë i rëndësishëm për zhvillim të qartpamësisë dhe vizualitetit. Mundesh pas një ore prap këtë ushtrim me e përsërit atë dit dhe ate disa her se të ke mundësij dhe kohë. Këtë ushtrim duhet bërë çdo të dytën ditë.

Zhvillimi i shqisave psiqike



Vesht duhet të mbyllen me dyll blete ose me diqka tjeter çka keni pran duerve vetem që duhet mir të mbyllen që mos të depërton zëre tjera në ju. Uleni me një karrige, njashtu duhet me dy gishtat tregues ose me diqka tjeter me i mbyllur dy kapakt e syve. Shtypja e kapakve të syve duhet të jetë e leht mesatare. Në këtë moment duhet të jesh i qetë dhe duhet të shiqojsh brenda teje në sy shpirtror dhe shiqon se qfar ngjyra apo figura po të dalin para vetes pa menduar fare-veq i shiqon neutral. Në fillim mundet vetem errësir të shef. Kjo errësirë dal ngadal ndriqohet si me një vibrim të butë. Menjiher ose pas disa ushtrimeve fillojn të dalin dhe të dallohen ngjyrat shpirtrore dhe figura fantastike që kurrë nuk i ke parë në jetë. Së shpejti ngjyrat fillojn të kthjellohen e të bëhen të pastra dhe të kjarta. Këto ngjyra në kohë të ditës ndryshohen . Te nxënsi dalin ndonjëherë ngjyrat e kuqe, ndonjëher të kaltra ndonjiher e gjelbërt dhe ndonjëher të kombinuara dhe thuaja kurr të njeta dhe te asnjëni nxënës nuk del perjetimi i njet po se cili perjetim është i veqant dhe kurrë i njejt. Dikur fillon te jet vetem një ngjyr-vetetem ekrani shpirtror ku dikur simbas vullnetit tënd mundesh të shofish figura apo vende në largësij.
Ky ushtrim është shumë më rëndësi, se brenda këti ushtrimi mëshifen shumë mësheftësij të cilat dal ngadal i zbulohen nxënësit.


Ushtrim i kujtesës



Duhet që të ushtrohet me shpejtësi të shpejt të ndrrohet gjendja e të menduarit apo ndonji gjendjeje si p.sh. Po shef kohë me diell dhe ti menjëher duhet ta ndrrosh kohen dhe ta bësh kohë me shi. Shef bardh dhe ndrroje direkt në të zez dhe të kundërtën. E kështu me radh ju i gjeni vet gjendjet e kundërta.





Ushtrimi i ftyrës tënde në pasqyrë


Qitne një pasqyr të madhe sa mund ta shifni gjysmnen e trupit tuaj apo plotësisht ftyrën tuaj deri në krih. Uli me një karrige apo në pozicionin që ju ju pëlqen. E qitni para vetit paqyrën dhe filloni ushtrimin.
Duhet direkt ta shiqosh veten në pasqyrë dhe ate në detale. Kështu e shiqon një minut ose më pakë dhe pastai i mbyll sytë dhe fillon me sy astral ta shiqosh ftyrën tande brenda teje. Deri sa të qendron ai shiqim i brendshem i ftyrës tande shiqo, e kur të largohet i qel syt dhe shiqoje veten në pasqyrë në detale.
Në fillim pas disa ushtrimeve mund që thuaja fare mos ta mbani mend ftyrën e juaj dhe mbrenda shum turbull ta shifni ate. Por me ushtrime të mëtutjeshme dhe kamëngilse fillon gjithnjë e ma pastër brenda tje ta shiqon ftyrën tënde. Kur të ja arrin që ta shofish ftytën tande paster mbrenda teje e ke përfundu kët ushtrim. Këtë ushtrim mundesh shumë her në dit me ushtruar kur të ke koh dhe kuptohet duhet të jesh vet pa të penguar askush fare. Me arritjen e shiqimit të ftyrës tande brenda teje, fillon zhvillimi i qartpamësisë në ju.
Shpesh ndodh që të shifni ftyrën e juaj që të ndryshohet dhe të merr forma të ndryshme. Ju aspak mos frigohi se nëndija fillon tua paraqes ftyrat e vërteta. Dikur këto ndalen dhe ti fillon paster tëshef brenda dhe fillon qartpamësija të ju zhvillohet.

Ushtrimi i dallimit të Vetëdijës së dyfisht



Kur të hyni thell në vete kët ushtrim e bëni për ti dalluar dy lloj vetëdijës si ate të mbrendshme dhe ate të jashtme. Si të del prej thellësisë së vetvetes tënde, menjiher ke me dalluar një tjeter vetëdije që ke pasur. Kët dallim të dy llojeve të vetëdijës duhet pa tjeter ti sundosh dhe ti dallosh se cila është vetëdije e bmbrendshme dhe cila e jashtme. Këtë ushtrim duhet të jetë akt i vullnetshem dhe jo shprehi “hajt se po hy” se duhet me bër kët ushtrim. Po me hy në vetvete dhe me i bër sakt dallimet e dy vetëdijeve.



* * *


Fillestari në fillim të ushtrimet aurat i shef me ngjyrë të bardh dhe të përhimt. Pas një kohe fillon edhe ngjyrat e aurave ti dalloi.





Ushtrimi i energjisë diellore


Ushtrimi fillon diten kur moti është i kthjellt pa mjegull. Duhet me e gjetur një vend të qetë ku nuk vërehesh prej njerzve të tjerë, një vend të përshtashem në mal ose te banesa jote ku e shef diellin direkt.
Qendroni përballë diellit. I ngritë dy duert dhe dy shuplakat e duerve i kthen kah dielli ku rrezet e diellit duhet me i rrok tërsisht ato. Në këtë qendrim rrin disa minuta. Në këtë moment me vullnet të fuqishem koncentrohesh në ate se si po e thithë energjinë e diellit dhe po i mbushë përplot shuplakat e duerve me rreze të diellit apo energji të diellit. Pastai i bjen dy duert para ballit tand dhe i kryqzon në atë mënyrë që dora e djatht qendron mbi të majten dhe dora e majt në anë të gjysëmballit larg pej trupit pa e prek ballin nja 2-cm. Duhet ta paramendon si energjija e diellit të cilen e ke marr ma hert ne dy duart po deperton nëpërmaje të gishtave drejt në ballë dhe tër trupin tand fizik po e mbushë me atë energji të fuqishme. Pastai nxënsi me dy shuplakat e veta duhet që ta fërkon tërë trupin e tina. Pastai pasi që e ka lan energjinë diellore në trup, menjiher i rrotullon duert si në fillim kah dielli dhe e përsërit procesin ku e mbush tër trupin me energji të diellit-me elektricitet.
Ushtrimi bëhet njëher në ditë me 3-4 përsëritje. Qëllimi është që ti të mos vërehesh prej askujt sepse kur nuk vërehesh ushtrimi bëhet pa pengesë dhe me vullnet të lartë.
Nëse nuk ka diell ju duhet që ta paramendoni diellin përpara dhe të kthehi prej lindjes ta bëni të njejtin ushtrim mbyll në banesë ose në natyrë pa ju pa askush.
Ky ushtrim të ndihmon jashtzakonisht që të mbushesh me forcë dhe energji.





Eksperiment-Ushtrim në errësirë





Ju duhet që të qendroni naten me një dhomë të errët. Nuk ban të ketë asnjë grim drite në dhomë nëse ka mundësi. Duhet të ktheni shpinen prej dritares dhe të shiqoni në errësirë. Kështu duhesh ti që me vullnet të fuqishën ta shiqon ambientin rreth teje dhe ate me fotografij të qarta.
Pas një koncentrimi të gjatë dhe të pandërprerë dhe pritje të durueshme, tani fillon të ju paraqitet një masë e mjegullt e përhimët dhe e hollë. Sa ma i fuqishëm që është vullneti i yt për ta parë atë, aqë më shpejtë ajo ndodhë. Ma shumë se gjysmë ore nuk bën të ushtrohet dhe ushtrimi me një herë duhet të përfundohet. (Pra këtu duhet që të gjitha efektet ti mbisundoni. Në qoftë se nxënsi ndonjë natë ka ushtru, atëherë nxënësi është i gatshëm kët me e përcjellë ushtrimin pa problem më tutje). Në fillim të ushtrimit ti duet të mbshtillesh me një mantill të energjis që të mbrohesh prej çdo të keqe ose ndonjë mbrojtje tjeter ju qe e dini ritualin kundra çdo të keqe. Pas kësaj nxënsi duhet të koncentrohet në një dendësij të masës së energjisë me një vend të caktuar në dhomë, ato forma duhet ti vërej si lloj masa të mjegulles dhe ato masa energjetike duhet që me vullnet të vet të fuqishem duhet të ua rritë dendësinë dhe në këtë mënyrë ato duhet të bëhen plastike dhe të dukshme dhe të lëvizshme. Pra më shumë se gjysmë ore nuk bënë të ushtrohet ky ushtrim- pra më von kuptohet qëllimi i këtij ushtrimi.




Kur të dilni në qytet dhe dëshironi që të mbroheni prej çdo energjije të keqe, është mirë që ta formosh rreth trupit tënd një mantell energjetik. Kët e bëni njashtu që së pari merrni frymë thell duke marrë me imagjinatë energji të fuqishme dhe e cila po ju mbështjell tër trupin dhe po ju mbron kudo që jeni ato momente.

Shiqimi central në mesë të dy vetullave te syri i tretë


Shkollimi i shiqimit central të qon në zhvillim të matutjeshëm. Kur ta ushtroni mirë kët ushtrim nxënësi prej këtij momenti nxënsi mëson se ai më nuk ka nevoj që ta përdor shiqimin cental në syrin e tretë. Pra shiqimin në syrin e tretë mund ta përdorë pa ndonjë mjet ndihmës. Ushtrimin central duhet ta ushtroni apo ta mësoni në fillim në këtë mënyrë: P.sh.: Duet ta merrni një person dhe ta ulni përballë vetes, kështu filloni që shiqimin tuaj ta fiksoni në rrënjë të hundes së tij, dhe ti pa i mbyll fare kapakt e tu tësyve dhe këtë me fiksim inteziv 2-3 min. gjatsi kohe kët ushtzrim bëne. Më von e zgjatë ushtrimin deri në 5. min.
Me këtë ushtrim të shiqimit magnetik, ti e rritë energjinë dhe rrezatimin e energjisë te vetja. Kjo energji është psiqikisht e ngjyrosur(simbas mendimit tuaj se çfar mendimi doni te bartni te tjetri dhe kështu ti me shiqimin central te personi e bart vullnetin tand dhe ndjenjat e tua.
Shiqimi magnetik central e ka një fuqij të madhe të rrezatimit të energjisë ku me ket energji ka një ndikim të fuqishëm te tjetri.
Ky ndikim mund të jetë i dobishëm dhe i dëmshëm, dhe këtë simbas motivit dhe karakterit të njeriut. Me këtë shiqim mundesh te tjetri ta bartish, mirësinë, lumturinë, qetsinë, apo zemrimin, inatin, urrejtjen, vyrtytet dhe të gjitha pasionet.
Njerzit e ulët e të këqij(Të ashtuquajtur Jottator-që që don me than dhe quhet „Syri i Keqë“ apo shiqim i keq(Malokchio), nuk është asgjë tjeter përveq shiqimit central magnetik. Të gjitha ndikimet magjike si të mira njashtu edhe të këqija e kan një burim të forcës magjike. I njejti shiqim mund të shkakton fatkeqësij dhe shkatrrim, kurse me vullnet të mirë dhe vetëmohues shkakton dashurij, forcë bindje, lumturij etj.
Për të shkolluarin ky shiqim është mjet vigan edukues. Me këtë aftësij ka mundësij që njerzit të qetsohen ose nëse dikush ndaj tej është i tërbuar dhe të sulmoni, ti mundesh me shiqim central atij të ja fus frigën dhe ai menjëher të largohet me vrap prej tej.





Qartëndëgjimi-zhvillimi i veshëve eterik





Për ta zhvilluar qartëndëgjimin(veshët astral shpirtëror), ne duhet ti përdorim disa mjete makanike.
Eksperimentin mundemi ta fillojmë me një vend të mbyllët-dhomë të errët dhe të qetë. Duhet të ulesh dhe të bëhesh i qetë dhe pasiv pa mendime, i mbyll syt me shami dhe veshet me tapa ose të plastikës ose i maroni vet prej dyllit të bletës. Në këtë qendrim pasiv dhe të qetë, te procesi i frymëmarrjes duhet të lëshohesh pak në vete dhe ti vëresh ndodhit shpirtrore pa menduar në to, vetem i shiqoni në mënyrë pasive, bëhi vrojtues ose deshmitar i tyre. Kur te vin mendimet ato lëshoi të rrjedhin dhe kthehu në ushtrim ma tutje. Vëreni brenda teje në trupin astral dhe mental. Në këtë mënyrë ju arrini që të futeni shum më thell në vete dhe të ia arrish aftësinë e ndëgjimit shpirtror astral.
Ndëgjimi shpirtror nuk është i ngjashëm me ndëgjimin fizik edhe pse duken gadi të ngjashëm. Qartndëgjimi shpirtror na lejon që ti ndëgjojmë esencat e huaja. Ky ushtrim prej natyrës është si një nisje e cila duhet të zgjat së paku 20 minuta dhe të ushtrohet 2- her në jav. Mir kishte me qen nëse e gjen një guac të madhe deti, kështu njërin vesh e mbyll me tap dhe në tjetrin e qet hapjen e guacës në vesh dhe këtë e bëni me një dhom të errët dhe të qetë dhe filloni të i ndëgjoni zëret e ndryshme prej guacës ose prej mbrendësisë tuaj. Edhe këtu vetem mendoni dhe vetem ndegjoni pasiv. Pra ky është vetem fillimi, apo parapregaditje e ndëgjimit Eterik.





Ushtrim për Qartpamje-parapregaditje për qartpamësi



Nxënësi duhet të ulet para një ormani të errët e të shkëlqyshem i cili i përngjan pasqyrës së errët në largësij afër 2-metra. Një dritë e fortë shumë duhet të jetë e dhezur prapa shpinës tënde nja 1- meter larg teje njashtu që objekti qart të vërehet. Nxënësi duhet veshët me i mbyllur me tapa të veshve të dyllit apo diqka tjeter. Merr frymë qetë dhe me qendrim të drejt ku shiqon në sipërfaqe të shkëlqyeshme të ormanit me nji gjendje pasive pa mendime shpirtrore. Kështu duhet që ti të koncentrohet me një pikë të shëndritshme në mesë ormanit pa e larguar shiqimin prej asaj pike fare.
Ky ushtrim zgjat 20-30 minuta dhe ushtrohet 2-3 her në javë.

shtrim shumë me rëndësi- Exteriosationi



Ky ushtrim bëhet kur koha është e bukur. Duhet ta gjesh një vend të qet ku nuk të pengon asë të përgjon ose vërenë askush. Nëse e ke një kopsht mirë e nëse nuk e ke shkon dikund ne ndonjë livadh ose ledin te vogel në mal ose diku tjeter(ky ushtrim nuk guxon kursesi të bëhet pasë marrjes së energjisë diellore).
Nxënësi shtrihet në bari, i mbyll veshët, e relakson tërë trupin dhe fillon me shiquar pa ndërpre në qiell të pastër e të kaltërt dhe me pakë re. I përcjell ret si po lëvizin dhe i koncentron të gjitha mendimet aty dhe intenziv mendon si po i laviton trupi apo si tu kan zhvillu kriht si engjul dhe po fillu me fluturu përpjet nëpër air. Këto mendime me vizualitet të pastër duhet të jan sa që duhet me pasë ndjenjë se me të vërtetë po fluturon dhe prej lartit po shef posht livadhin dhe trupin tënd. Ushtrimi duhet të bëhet rat dhe koka kah veriu duhet të jetë e kthyrë. Duhet të qendrosh sa ma gjat rat. Gjat këtij ushtrimi duhet të marrish frymë në mënyrë ritmike.(Me kët ushtrim mund ta zhvillosh pa problem projekcionin e astralit).


Energjija univerzale e Diellit


Kjo energji i zhvillon forcat energjitike elektrike, psh. e zhvillon ndishmërinë e lart ku mundesh tani me kët ti sherbesh shumë bukur shqisat psiqike.
Për veq energjisë diellore duhet të merret edhe energjija e hanës.


Energjija e Hanës


Ky ushtrim bëhet në një vend ku tërë drita dhe energjia dhe drita e hanës e përfshinë trupin tënd. Në atë vend duhet të jesh vet që askush mos të shef(se me të par dikush ti e humb koncentrimin dhe fillon të mëshifesh e nuk e bën si duhet ushtrimin). Kët ushtrim mund ta bëni me një kopsht ose livadh ku nuk ju shef askush. Nëse nuk ke mundësij në këtë mënyrë, ti mundesh në shpi ose banes-dhomë tënde ku drita e hanës i bie dhomes tënde dhe mund ta përfshin trupin tënd ose tërsisht ose pjesën e epërme të trupit.
Drejtohesh me ftyr para hanës dhe merr frymë thell dhe me mendim të pastër e të thel duke menduar kështu: “Une po e thithi në mua forcën magnetike të hënes.Une po e ndij se si rrezet e saj po e përfshinë tërë shpirtin dhe trupin tim. Une po i ndij me lehtësi dhe i lir të gjitha rreziqet në tokë. Ndikimi i energjisë së hanës po më bën të qetë dhe harmonik dhe kjo po më bjen deri te paraburimi shpirtror. Forcat e mija magnetike kan te une me u zgjuar. Une kam me qen në masë të lart senzitiv-i ndieshem dhe me këtë kam me i zgjuar shqisat e mbrendshme dhe të gjitha aftësitë okulte shpirtrore kan me u zgjuar dhe me u zhvilluar me forcë te une”.
Ky ushtrim behet thjesht. I ngrit dy duert kah hana dhe fillon me frymëmarrje ti mbush me energji të hanës dy duert përafërsisht një minut. Pastai atë energji të hënes prej duerve e bart në trupin tuaj në këtë mënyrë: Dora e djatht e mbushur me energji magnetike të hanës duhet ta fërkon anën e majt të trupit dhe dora e majt ta fërkon anen e djatht të trupit.
Në mbrëmje kur hana duket pastër ose pak a shum nuk shifet sa duhet prej mjegullave. Ushtrimi e filloni në kohen e rritjes së hanës dhe vazhdon ushtrimi deri në hanë të plotë. Pra, kët kohë duhet ta shfrytzoni. Në fillim ushtrimi duhet të përsëritet vetem tri her njëri pas tjetrit në atë ditë apo atë moment kur ushtroni. Kurse më vonë 5-her përsëritet. Kurse pasë shprehive të gjata mundeni edhe shtat her me e përsëritur të njejtin ushtrin. Në kohen kur e ushtroni shtat her at ushtrim nuk guxoni shpesh ta përsëritni si p.sh. disa her ne ditë.
Mbushja e tepërt me Energji Lunare(të Hënes) është e rrezikshme. Nxënësi duhet ta vazhdon punen qet dhe ngadal dhe gjatë kësaj duhet të shiqosh direkt në hanë dhe të jeshë i koqitur dhe i pa lëvizshëm.
Nëse ushtrimet i bënë në shtëpi, nuk guxon ti ushtrosh ushtrimet kur ka njerz në shpi që të shofin dhe mos harroni gjat ushtrimit nuk guxoni më të flitni me askend , asë me veten.

Gjendja negative-pasive


Kjo gjendje është një mjet shum i mirë qetsues. Kjo të ndihmon që dhimshmërinë shpirtrore dhe dhimtë ti tejkalosh dhe kjo gjenmdje të bjen shpresa dhe bindje-besim. Gjendja negativi i hap portat deri te ndriqimi i mbrendshëm. Shfrytzimi i saj të bjen deri te koncentrimi i mirë. Në çdo situatë të jetës gjendja pasive-negative është si mjet ndihmës. Kjo gjendje don me than lidhje direkte me principet e mbrendshme shpirtrore. Gjendjen negative pasive mundesh kur të do me e sjellur apo me e përdorur me sy qelur kur të duesh, aponë këmbë dhe duke hecur.
Së pari nxënësi në dhomën e ushtrimeve për hapjen e kësaj gjendje duhet syt e hapur të i mban.
Para tij mbi tavolinë apo në murë duhet ta qet një fletë të bardhë përafërsisht një metër katror të madhe. Nxënësi e mban koken pa lëvizur në mënyrë të zakonshme dhe i mbyll me gishta të duerve vetem veshët ose me ndonjë tap ose mbyllse të dyellit. Syt mbesin të hapur dhe drejtohen në letër të bardhë. Gjat kësaj merr frymë thellë dhe e lëshon ate. Gjendjen negative pasive e drejton në syrin e tret në mesë dy vetullave, ku gjendet si një pjesë pak e shtypne e ballit pakë përmi mesin e dy vetullave. Sytë në asnjë mënyrë nuk guxojnë që të largohen prej sipërfaqes së letres së bardh.
Ky ushtrim pas përsëritjeve dhe ushtrimeve ka me pasur sukses të sigurt. Pasë përsëritjeve të suksesshme nxënësi këtë gjendje negative mundet me e arritur pa i fiksuar syt në letër, por prap duhet ti mbyllish vesht ose me dyll ose dy gishtat e mëdhej të duerve. Tash atë shiqim qe e ke përpara duhet që ta mbyllë paras syve të vet, kështu me sy mbyll duhet atë ambient që e ke parë më parë kur i ke pasur qel, tash duhet me sy mbyllur ta shofish pa e përzi mendjen tënde që ajo diqka të fantazon e ate ta shef.
Dal ngadal mundesh që me sy hapur direkt të shef në “Asgjë”. Më von duhet të mësohesh që me sy hapur mos të shef ti kur të don dhe me vesh të hapur mos të ndëgjosh dhe kët e bën me vullnet tëndin ti kur të duesh. Pra duhet të zhytësh në një botë ku më nuk ekziston bota e jashtme. Ushtrimi duhet të ushtrohet gjithmonë kur je vet në dhomë, pra me shiquar në asgjë dhe mos me ndëgjuar asgjë kur ti të don. Ket ushtrim duhet ta ushtroni me frymëmarrje të thellë dhe të urdhrosh që bota e jashtme të mbyllet. Duhet të mendoi vetem në frymëmarrje, pra duhet të jesh i zgjut dhe i vetëdijshem. Ushtrimi kur ushtrohet natën duhesh që ta luftosh gjimin që mos të ze dhe kët e bën me frymëmarrje. Duhet bile dy her në jav ta ushtrosh kët ushtrim tërë natën që të arrish sukses të plotë. ( me arritjen e sukseit me kët ushtrim që me sy qel mos të shofish dhe me vesh hapt mos të ndëgjosh arrin gjëra që tash as vet nuk mundesh me i paramenduar).



Ushtrimi i Qartpamësisë (me pasqyr konkave-si një sfer e ulët)



Duhët ta gjeni një pasqyrë Konkave të rrumbullakt kah ana e pasqyres duhet të jetë pak e ngritur. Ket Pasqyrë e mbushmi me energji të fuqishme të Qartpamësisë. Asnjë sy i huaj nuk ban me e shiquar këtë pasqyrë apo sferë të kristalit apo prej drurit ose prej metalit ku ngjyroset me ngjyrë të zezë . Pastai fillon koncentrimi dhe shiqimi në atë sipërfaqe.



Zgjim i Kundalinit



Duhet të koncentrohemi në qakren e parë në fund të bishtit të kurrizit dhe të marrim frymë thellë me koncentrim- e marr frymen-e mbaj dhe e lshoi ate me vizualitet si po zgjohet kundalini. Dëshira për tu zgjuar Kundalini duhet të jetë e fuqishme me një koncentrim të lartë. Ate nuk ban me e zgjuar përnjiherë, por këtë qender duhet me e gjallruar. Frymëmarrja duhet të jetë kështu: 7-her merr frymë-mbanë-lshonë. Pas këtij ushtrimi meditohet për zgjimin e kundalinit përafërsisht 30 minuta.
Si ta drejton energjinë në qakrën e parë, dhe prej aty e qon energjinë drejt e në qakrën e dytë ku gjendet nën kthizë. Në një qaker ushtrohet një javë, e kështu për çdo javë shkojm deri te çakara e majës së kokës-kunorë. Kurrizi gjithmonë i drejt duhet të jetë.


Ushtrim i Qartpamësisë



Këtë ushtrimë mund ta bëjmë shumë thjesht. Mund ta marrim një gotë me uji dhe ujit i qesmi tush-ngjyrë të zezë ku goten duhet me e mbshtjelluar rreth e rreth me një cop bez ose letër të zezë. Meditimi fillon kur ti fillon me shiquar pa ndërprerë mbi sipërfaqe të ujit. Para se të shiqoni në uji duhet ta bash një frymëmarrje mbi ujë ku koncentrohesh me dëshirë që të zhvillohet qartëpamësija. Pas kësaj koncentrohesh në ballë te syri i tretë dhe në pleksus solaris dhe gjendjen negative(pasive) e drejton në këtë ushtrim. Këtu luan rëndësi të madhe frymëmarrja. Së pari është mirë me ushtruar(nëse keni orman me ngjyrë të errët) në sipërfaqe të ndonjë ormari të errët e të shkëlqyeshme, dhe pas një kohe me ushtruar në sipërfaqe të gotës me ujë të zi të tushit.



* * *



Me zhvillimin e qakres së fytit, zhvillohet qartndëgjushmërija dhe kët në planin Astral dhe Eterik.
Është mirë shpesh me kënduar, se qilet qakra e fytit dhe zhvillohet Qartndëgjueshmërija.





Zhvillimi i aftësive intelektuale-spirituale

Uleni dhe në një karrike dhe mbane një qendrim të drejt. Ku fillon në fillim të marrish frymë thellë në tri faza: merr frymë dhe e ndalë dhe ma në fund e lshon ate. Syt e mbyllur dhe të fillosh të shiqosh në mes të dy vetullave. Me këtë fillon hapja e intelektit. Kjo lloj frymëmarrje bëhet 7-herë.
Nëse dua ta bëjë veten spiritual duhet shpesh frymëmarrjen ta ushtroi. Gjat kësaj frymëmarrje duhet syt me i drejtuar në maje të hundës. Dhe këtu janë tri faza të frymëmarrjes: merrë-mbanë-lshonë. Dhe ket duke menduar thell për zgjimin e forcave shpirtrore, aftësit dhe epërsitë. Ushtrimi përsëritet 7-herë. Koncentrimi në majë të hundës të zhvillon shpirtrisht.